13 mrt Terreur

Het komt steeds dichter bij; de terreur. Ik vind dat heftig. Eerst was het nog best een ver-van-onze-bed-show, ergens over de grens. Toen kwam het ook naar Nederland, maar vooral steden als Rotterdam en Amsterdam… Maar toch zijn er steeds meer van die kleine signalen waardoor je er niet om heen kunt. Zie je opeens bijvoorbeeld een ander aanbod in de supermarkt, dingen die wij toch niet kennen.  En daarna gaat het je overal opvallen. Dan zie je ze opeens bij je in de straat. Van die bleke gezichten, beetje schuchter. Lange gewaden, vlassige baarden, onverzorgde vrouwen, kindertjes die toch wat wereldvreemd overkomen… Als je er dicht bij staat, ruiken zo ook echt anders. Toch andere hygiëne dan wij gewend zijn. Je schrikt, je had ze nog niet verwacht, en voor je het weet is de dag daar en vestigen ze zich dan ook echt bij jou om de hoek. Ik heb het zelf meegemaakt. Ik woon in een prima buurt, hartje centrum, en ze waren er nog niet. Meestal zitten ze in de wat goedkopere wijken, hè. Maar vorige week zag ik opeens dat waar ik stiekem al een tijdje bang voor was: een straat verder, in één van die leuke oude pandjes die leegstond. Een veganistisch eco-friendly slow coffee tentje.

En ik ben heel eerlijk, ik was bang. Maar ik dacht; laat je niet door je angsten regeren. Ga gewoon eens kennismaken. Ja, het is een ander volk, maar niet per se minder. Dacht ik. Maar je moet je openstellen voor die cultuur, en voor andere gebruiken, wie weet komt er iets moois uit zo’n integratie. Dus ik plande een afspraak. Gaf mijn scheermes een weekje vrijaf, deed geen make-up of deo op en ging in mijn meest eco-vriendelijke look (iets etnisch met kralen) een praatje maken. Nee, mij valt niet te verwijten dat ik het niet heb geprobeerd! Maar serieus. Gerecycled toiletpapier, tot daar aan toe. Hennepthee, á la. En aan koffie kan je niet zoveel verneuken, al blijkt bij Starbucks het tegenovergestelde. Maar jongens… NON-cheesecake? Wat de fuk. Ik snapte eerst niet wat het betekende. Totdat zo’n meisje het me ging uitleggen. Dat was nog wel even moeilijk, want ik was enorm afgeleid door al dat ijzer in haar gezicht. Dat ze niet ergens aan bleef hangen of leegbloedde, maar OK. Non-cheesecake is nature-friendly vegan earth loving pain free nutty delight, zei ze rustig. Want die mensen hebben ook alle tijd.  Ofwel cheesecake zonder zuivel, zonder suiker, zonder iets waar enig levend wezen pijn voor heeft moeten lijden. Glutenvrij, uiteraard. Gemaakt van nachtenlang geweekte cashewnoten, zijdetofu en een bodem van dadels, linzen en vijgen. “Maar je proeft het echt niet hoor, het smaakt gewoon als cheesecake”. Ach meisje toch. Lief, naïef meisje toch, wat leef jij in een heerlijke wereld. Ik dacht dat ik haar dreadlocks kon ruiken, maar misschien was dat weer die hennep-thee.

Het is een schande. Cheesecake moet wat mij betreft op de lijst van “beschermde oorsprongsbenaming”, waaronder producten als Champagne, Roquefort en Balsamico. Alleen the real thing mag zo heten. Non-cheesecake is net zo NON-aantrekkelijk als de Mocktail, De Soya Decaf of De Rijstwafel.  Ik heb het geprobeerd, maar integratie, met deze terreur? Ik zie het niet gebeuren.